Jyothy Sreedhar

അപൂര്ണ്ണം

അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല ഞാന് ഇത്ര നാളും നിന്നെ അറിയാതെ പ്രണയിച്ചിരുന്നു എന്ന് ഒരു തുമ്പപ്പൂ പോലെ നിര്മലം ആയൊരു വിരഹം നിനക്കായ് വിരിഞ്ഞുവെന്നു ഇന്ന് നീ അകലെയായി കൈ വീശിടുമ്പോള് അറിയുന്നു ഞാന് എന് ഉള്നൊമ്പരം നമുക്കിടയിലായ് വീണൊരു തളിരില എന്തിനോ തന് ഗതി വായുവില് കാവ്യമാക്കി എന് കാല്കൊലുസ്സിന്റെ മൃദുവാം ഒരീണത്തില് അകലരുതെന്നു ഞാന് ശ്രവിച്ച പോലെ... തങ്കമായ് കാത്തോരെന് പഴകിയ പ്രണയം ഇന്നെന് മിഴിനീരില് തെളിഞ്ഞ പോലെ... വൈകിയിന്നേറെ,  ഈ അര്ക്കനും പോകയായ് സന്ധ്യയും പോകും... ഇനി രാത്രി മാത്രം... യാത്രയാവാന് ഇനി നിമിഷങ്ങള് മാത്രം, അകലം നമുക്കിനി ഈ ജന്മം മാത്രം... ഒന്നും പറയാതെ പോയ തെറ്റിനായ്  ഞാനിന്നു അകലേക്കകലേക്കു പോയിടുമ്പോള്, നിന് നിശബ്ദത എന്നോട് ചൊല്ലിയോ എന്നെ നീ പ്രണയിച്ചിരുന്നു എന്ന്... അപൂര്ണ്ണതക്കാണ്  സൌന്ദര്യമെന്നു സന്ധ്യയായി തെളിഞ്ഞ പ്രണയം ഓതി ഒന്നും അറിഞ്ഞില്ല എങ്കിലും ഈ വിടവാങ്ങലില് എല്ലാം അലസമായി നിറഞ്ഞിരുന്നു... അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല ഞാന് ഈ ഹൃത്തില് എങ്ങോ പ്രണയത്തിന് ജീവന് മിടിച്ചു എന്ന്... അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല ഞാന് ഇത്ര നാളും നിന്നെ അറിയാതെ പ്രണയിച്ചിരുന്നു എന്ന്...