എനിയ്ക്ക് നിന്നോടുള്ള പ്രണയത്തിന്, ഞാന് മാത്രമതറിയുമ്പോള്, ഒരു നിഗൂഡസൗന്ദര്യം ഉണ്ടാകുന്നതായി എനിയ്ക്കു തോന്നാറുണ്ട്. നിന്റെ രണ്ടു ലോകങ്ങളിലൊന്നായ ആള്ക്കൂട്ടത്തില് നിന്ന് മറ്റൊന്നായ ഞാന് വേറിടുമ്പോള് നമുക്കിടയില് തത്തുന്ന വാക്കുകള് ഹൃദയത്തില് നിന്ന് ഹൃദയത്തിലേയ്ക്ക് നിശബ്ദമായി പതിയ്ക്കുന്നതായി ഞാന് അറിയാറുണ്ട്. നിന്നോടു പറയാത്ത പ്രണയത്തെ ഞാന് ആസ്വദിയ്ക്കുന്നു. ഞാന് കേള്ക്കുന്ന നിന്റെ വാക്കുകള്ക്കൊപ്പം നിന്റെ ചെറുചിരിയെ, നിന്റെ, എന്നെയറിയുന്ന ഭാവത്തെ, എനിയ്ക്കു കാണാം. എന്നില് നിന്നും പിരിഞ്ഞ്, ലോകമധ്യെ, തിരിച്ചറിയപ്പെടുന്നവനായി, ഒറ്റയാനായ് നീ നില്ക്കുമ്പോള്, നിനക്കു തിരികെയെത്തുവാനുള്ള നിന്റെ സ്വഗൃഹമായി മാറി നിന്നെ ഞാന് കാത്തിരിക്കാറുണ്ട്. നിന്റെ അസ്സാന്നിധ്യത്തില് ഞാന് തുടരെ ഉരുവിടുന്ന നിന്റെ നാമം; ഞാന് തുടരെ വായിക്കുന്ന നിന്റെ സന്ദേശങ്ങള്; കണ്ണുകളടച്ച് കാണുന്ന, എന്റെയുള്ളില് നിറഞ്ഞ നിന്റെ രൂപം; അപ്പോഴൊക്കെ, എന്നെ അദൃശ്യമായി പുണരുന്നതായി കാണുന്ന നിന്റെ കയ്യുകള്; ഭാവനകളില് ഉണരുന്ന നിന്നോടോപ്പമുള്ള നിമിഷങ്ങള്; എല്ലാമൊന്നായി ഉടലാര്ന്ന് നിന്റെ സാന്നിധ്യമായി മാറാറുണ്ട്. എന്റെ അരികിലുള്ളവര്ക്ക് പോലും ഞാന് വിട്ടുകൊടുക്കാത്ത എന്റെ പ്രണയസാദ്ധ്യതകളില് ഇത്രയും രഹസ്യങ്ങള് ഞാന് മാത്രമറിയുവാന് നിന്റെ നാമത്തിലാണ് എന്റെയുള്ളില് തങ്ങുന്നത്- നിന്നോടു പോലും പങ്കുവയ്ക്കാതെ അമൂല്യമായ് ഞാന് കാക്കുന്നത്.